powerlifting ที่ขอนแกน Powerlifting in Khon Kaen

​ทุกคนอาจจะทำโปรแกรมของตัวเองให้ดีที่สุดได้ในยิมเวลาเทรน สามารถยกหนักขึ้นได้มากกว่าเดิม มีความแข็งแรงเพิ่มมากขึ้นตามโปรแกรมที่วางไว้ แต่ผมว่านะครับ สิ่งที่จะทดสอบคนเราได้ดีที่สุดนั้น คือการแข่งขัน ผมเลยสมัครเข้ารายการแข่งขันในครั้งนี้ครับ เป็นการแข่งขันยกน้ำหนักในรายการ Powerlifting ซึ่งจัดโดยยิมในจังหวัดขอนแก่น ... และงานเกิดขึ้นที่ด้านหน้าของห้างสรรพสินค้า Hug Mall

​Anybody can perform great in the gym, but the real test is how you perform in competition. Last week, I had the chance to participate in my first powerlifting meet, which was in Khon Kaen (ขอนแก่น) and hosted by the local gym at Hug Mall.

​เราเริ่มเข้าชั่งน้ำหนักกันตั้งแต่ 8 โมงเช้าครับ ด้วยความตื่นเต้น ผมไปเป็นคนแรกๆเลยครับ ตื่นแต่เช้าไปชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง รายงานตัว และติดเบอร์ครับผม ในช่วงนี่เองที่ผมมีโอกาสได้เห็นผู้เข้าแข่งขันเป็นครั้งแรก และสิ่งที่ผมรู้สึกคือ ผมดีใจมากๆครับที่ผู้เข้าแข่งขันส่วนใหญ่เป็นคนไทย และชาวต่างชาติอย่างผมอีกประมาณเกือบๆ 10 คนได้ สิ่งที่ทำให้ผมดีใจเพราะครั้งนี้เป็นการรวมตัวที่ดีระหว่างคนไทยและชาวต่างชาติ และยิ่งไปกว่านั้นครับ ทุกคนรักในสิ่งเดียวกัน และยอมท จะทำทุกอย่างที่จะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก เพราะว่างานจัดขึ้นที่ขอนแก่นครับ แต่ผู้ที่มาเข้าร่วมมาจากทั่วประเทศเลยก็ว่าได้ครับ มากันเอง มาด้วยใจจริงๆครับ ฉายเดี่ยว มากับเพื่อน มากับครอบครัว บางคนนั่งเครื่องบินมา บางคนนั่งรถบัสมาจากที่ไกลๆ เช่น แม่ฮ่องสอน กรุงเทพ เชียงใหม่ สมุย และที่อื่นๆอีกด้วยนะครับ

Weigh-in was at 8 in the morning and I made sure to get there on time. It was a simple process: step on the scale, stand next to measuring tape for your height, and give them your name. I got a chance to see who else was there and was pleased to see that nearly everybody was Thai, with no more than ten Westerners. People came from all over: Bangkok and Khon Kaen (of course), Chiang Mai, Samui, and even Mae Hong Son.

​ทำไมผมดีใจที่เห็นคนไทยกับคนต่างชาติรวมกันในสัดส่วนที่ดีในครั้งนี้นะหรอครับ เพราะผมเคยไปร่วมแข่งขันที่งานอื่น ในไทยนี่แหละครับ แต่มีแค่ชาวต่างชาติครับ ซี่งผมรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับในครั้งนั้น ผมอยากให้คนในพื้นที่ (คนไทย) ได้เป็นส่วนหนึ่งด้วย เพราะนี่คือประเทศของเขานะครับ แต่งานครั้งนี้ครับ ไม่ใช่เห็นการรวมตัวกันเท่านั้นนะครับที่ดี ผมไม่เห็นการแบ่งแยกเพียงเพราะมีสัญชาติที่ต่างกันเลยครับ ทุกคนเหมือนเพื่อนกัน พูดคุย ทักทาย และให้กำลังใจซึ่งกันละกัน ถึงแม้ว่าเราจะแข่งกันอยู่นี่แหละครับ นี่คือน้ำใจนักกีฬาที่แท้จริงครับ กีฬาทำให้เรารักและเข้าใจกัน ผมอยากกล่าวถึง นักกีฬาที่มาจาก Hero Athletes เป็นพิเศษซักหน่อยนะครับ เพราะนักกีฬาที่มาจากกลุ่มนี้พยายามเข้ามาพูดคุยกับชาวต่างชาติมากที่สุดครับ และสิ่งนี้ทำให้เรารู้สึกไม่มีอะไรมาขวางกันความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน อาจจะเป็นเพราะนักกีฬาในกลุ่มนี้สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ และบางคนสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดีเยี่ยม เขาถึงได้พูดคุยกันมากกว่า แต่ผมก็ต้องขอบคุณทุกๆคนจริงๆนะครับ ที่พยายามเข้ามาคุยกับผม ถึงแม้ว่าภาษาไทยของผมจะยังเหมือนเด็กเล็กๆพูดไทยอยู่เลย จะให้ผมพูดอย่างไรดีครับ ผมดีใจ ผมมีความสุขมากครับ เพราะนี่คือสังคมที่ผมต้องการจะเห็น ต้องการจะไปเป็นส่วนร่วม และเป็นสังคมที่เราทุกคนต้องการครับ

​Unlike other meets I’ve been to in Thailand, the Westerners and Thais didn’t separate themselves. The Thai people who went to this meet were warm and tried to include us. The Westerners didn’t huddle together and form an island. They all seemed to want to be a part of a lifting community, which is precisely what I want. The guys from Hero Athletes, in particular, were open and happy to talk to us and some of them could speak excellent English, too.

เราเริ่มแข่งขันกันก็ประมาณบ่าย 4 โมงเย็นในวันเดียวกันครับ สาวๆเริ่มยกก่อนครับ ซึ่งก็อีกแล้วครับ งานนี้ทำให้ผมดีใจซ้ำแล้สซ้ำอีก ครั้งนี้เพราะผมได้เห็นสาวๆหลายๆคนที่มีความรักความชอบในกีฬายกน้ำหนัก ผมเห็นสาวๆมีความสุขมากขึ้นเวลาเธอยกน้ำหนักได้หนักขึ้น พวกเธอช่วยกันซ้องยกน้ำหนัก เวลาที่พวกเธอยืนรวมกัน เธอจะแชร์วิธีการยกอย่างไรให้ได้หนักขึ้น และสิ่งนี้เป็นสิ่งวที่สาวๆมีความสุขจากตัวเอง สิ่งนี้แหละครับ ที่ยิ่งทำให้ผมมีความสุข ในเมื่อสาวๆเริ่มก่อน ก็เป็นการดีครับ เพราะพวกผมได้ดูสาวๆเขายกมากกว่าผม และนั้นทำให้ผมรู้สึกมีพลังที่จะยกได้มากขึ้น (ไม่ได้ครับ ถ้ายกได้น้อยกว่าผมรู้สึกอายแปลกๆ) และไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจครับ เพราะหนึ่งในสาวๆผู้แข็งแรงนั้น (ถ้าที่ผมได้ยินมานั้นถูกต้องนะครับ) เธอเป็นนักกีฬามืออาชีพ เธอยกได้มากกว่าผมไปเยอะเลยครับ และเป็นที่เดาไม่อยากครับ เธอคนนี้ได้ที่หนึ่งไปครับ

The women's class winner.

​We didn’t start lifting until about 4 in the afternoon, which was fine by me because it meant I could get some good Isaan food. The ladies, of whom there were many, went first and put up some nice numbers. It made me happy to see women getting involved in this sport. There’s no reason that being strong should only be for men. I’m clearly not the only one who thinks this because most of the men hung around to watch and cheer them on. One of these women, if what I heard is correct, is a professional. Unsurprisingly, she won.

หลังจากที่สาวๆยกเสร็จแล้วในรอบแรก ก็ถึงคิวของรุ่นผม ในน้ำหนักต่ำกว่า 85 กิโลกรัม และรุ่นอื่นๆตามลำดับดังนี้ รุ่น 85-95 กิโลกรัม และมากกว่า 95 กิโลกรัมขึ้นไป จากการแข่งขันถือว่าเป็นการแข่งขันที่สุดยอดมากครับสำหรับผมเพราะผมได้เห็นหลายๆคนที่เข้าแข่งขัน แรกน้ำหนักที่หนักมากๆครับ แล้วเขาทำได้ ที่สุดยอดไปกว่านั้นคือ สำหรับหลายๆคนครับ นี่คือการแข่งขันครั้งแรกในชีวิตของเขาครับ นี่แค่ครั้งแรกนะครับเขายังสามารถทำได้ดีขนาดนี้ ไม่ต้องคิดถึงครั้งต่อๆไปที่จะตามมาครับ ต้องดีกว่าเดิมแน่นอนครับ ซึ่งผมคิดว่า การรวมตัวกันอย่างเป็นมิตรเช่นพี่น้องผู้รักการยกน้ำหนักในครั้งนี้ บรรยากาศที่อบอุ่นและเป็นมิตรเช่นนี้แหละครับ ที่เป็นส่วนผลักดัน ให้กำลังใจ ให้เราหลายคนมีการพัฒนาที่ดีขึ้น

​และผมคิดว่านี่คือสิ่งที่สำคัญมากๆครับ และสิ่งที่ผมจะไม่กล่าวถึงไม่ได้เลยนั้นก็คือ ความยุติธรรม ในการตัดสินการแข่งขันในครั้งนี้ครับ การตัดสินเป็นแบบสากลมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาครับ สิ่งที่เกิดขึ้นคือ หนึ่งในกรรมการผู้ตัดสินนั้นมาจากกลุ่ม Hero Athletes ครับ และแน่นอนผู้ที่เข้าแข่งขันก็มีคนที่มาจากกลุ่มเดียวกันนะครับ แต่ การตัดสินใช้มาตราฐานเดียวกันครับ ถ้าคุณยกไม่ผ่านก็คือไม่ผ่านครับ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร รู้จักกันเป็นการส่วนตัวหรือไม่ แต่เวลาตัดสิน ตัดสินกันตามเกมส์ครับ อันนี้แหละครับที่เจ๋งที่สุดครับ

​After the ladies were finished, the under 85kg male athletes (my group) went, then the 85-95kg men, then the over 95kg men. In all weightclasses, people put up impressive numbers, considering that for most people it was their first meet. Again, everybody was really supportive and the atmosphere was warm and fun. One thing that I saw and really liked was how fair the judging was. For example, one of the Hero Athletes guys was a judge, but he never shied away from giving a red light to one of his fellows. A no lift was a no lift no matter who did it.

No favoritism here.

การแข่งขันในครั้งนี้จบลงในวันเดียวกันเลยครับ น่าจะประมาณเที่ยงคืนได้ บางคนต้องรีบกลับบ้านก่อนเพราะเรื่องของการเดินทาง อย่างที่ผมกล่าวไว้ข้างต้นครับ หลายคนเดินทางมาจากหลายๆที่ทั่วประเทศไทย มีคนนึงบินมาจากต่างประเทศ นี่ถือว่าเป็นการรวมตัวกันที่มีความหลากหลายและมีความกว้างขวางของคนที่เข้ามาร่วม   และบางคนก็ได้รางวัลกลับบ้านติดตัวไปด้วย แต่ผมเชื่อว่า ไม่มีคนไหนที่กลับบ้านไปมือเปล่าแน่นอนครับ สำหรับผม ผมกลับมาพร้อมกับความสุข ความสุขที่ได้รู้จักคนใจดีเพิ่ม ได้รู้จักคนที่รักในสิ่งเดียวกันกับผมเพิ่ม นี่คือสังคมที่ดี และผมคิดว่าผมโชคดีที่ได้เจอทุกคนครับ ผมได้ยินแว่วๆมาว่า จะมีการแข่งขันครั้งต่อไปในเดือนมกราคมที่จะถึงนี้ครับ ถ้าข่าวนี้เป็นความจริง ผมจะซ้อมให้หนักขึ้น เพื่อที่ผมจะได้ไปร่วมสนุกกับพวกคุณอีกครับ

​The meet went on until about midnight. Though some people went home before that, the meet was obviously a big success. Some people walked home with trophies, but I don’t think anybody walked home disappointed. The thing that made me happiest was to see that there’s a community growing here. People came from around the country (and one from outside the country), to compete, most for their first time. It was about 80-90% Thai and there was none of the self-segregation that was rampant at other meets I’ve been to, just a collective love of lifting. There was already talk of “next time” and, if the rumors are true, that’s going to be about January. That would leave me with another five months to train. See you there.